The world is a book and ...
Door: Frederiekvanrhijn
Blijf op de hoogte en volg Frederiek
18 Juni 2012 | Frankrijk, Parijs
those who do not travel, read only one page ( St. Augustine)
Vandaag dan mijn eerste reisblog entry.
Ondanks een waarschuwing op nu.nl gisteren dat het vandaag in de spits noodweer zou zijn, ben ik helemaal droog in Frankrijk gekomen en wel om precies te zijn in Montechaumier, ergens in de buurt van Limoges.
De rit in de bus viel mee, op 1 iets na. Er zat een muts (sorry voor het woord, maar een andere benaming voor die vrouw, slaat de plank helemaal mis) die de hele rit heeft zitten gieren van het lachen, zoiets als Gordon ook doet, lachen om je eigen grappen, maar dan op volume 180 decibel). Super-irritant.
Gelukkig kon ik me er wel een beetje van afsluiten, en heb zitten lezen in The Congress of Rough Riders, van John Boyne, over William, zijn vader, zijn grootvader en diens overgrootvader Buffalo Bill. Wist niet dat de teloorgang van de bizons te wijten was aan de aanleg van de spoorwegen, want het moest als voedsel dienen voor de vele arbeiders die eraan werkten. Echt, je wilt het misschien niet geloven, maar het is een echte pageturner!
Terug naar de bus. We hadden wel een lange start, want 1 mevrouw was niet opgehaald. Die stond te wachten in de lobby van het Novotel, omdat het buiten regende, en de chauffeur ging niet even naar binnen om navraag te doen. Daardoor moest onze chauffeur helemaal terug naar Eindhoven. Ik zag het al aankomen, maar ik mocht van mezelf er niet mee bemoeien. Dingen die niet mijn verantwoordelijkheid zijn, daar bemoei ik me niet mee, omdat het ook wel eens averechts kan uitpakken.
Onderweg kwam ik erachter dat ik mijn oplader van mijn Olympus camera vergeten ben. Gelukkig heb ik twee volgeladen accu's en mijn mobieltje (wel met oplader) als reserve, en mijn analoge camera heb ik ook nog bij me.
Alleen begrijp ik niet dat ik altijd wat vergeet op vakantie.
In het Franse hotel (met gratis wifi) stond de tafel al gedekt, met een bord met een stuk pizza en wat fijngesneden sla. De volgende gang bestond uit iets van stoofvlees en een aardappeltaartje. Was best lekker. En een stukje appeltaart toe.
Morgen om half zeven opstaan. Ontbijten om zeven uur en acht uur wegrijden.
Vandaar Full Stop.
Morgen is er weer een dag.
Grtjs frederiek
Vandaag dan mijn eerste reisblog entry.
Ondanks een waarschuwing op nu.nl gisteren dat het vandaag in de spits noodweer zou zijn, ben ik helemaal droog in Frankrijk gekomen en wel om precies te zijn in Montechaumier, ergens in de buurt van Limoges.
De rit in de bus viel mee, op 1 iets na. Er zat een muts (sorry voor het woord, maar een andere benaming voor die vrouw, slaat de plank helemaal mis) die de hele rit heeft zitten gieren van het lachen, zoiets als Gordon ook doet, lachen om je eigen grappen, maar dan op volume 180 decibel). Super-irritant.
Gelukkig kon ik me er wel een beetje van afsluiten, en heb zitten lezen in The Congress of Rough Riders, van John Boyne, over William, zijn vader, zijn grootvader en diens overgrootvader Buffalo Bill. Wist niet dat de teloorgang van de bizons te wijten was aan de aanleg van de spoorwegen, want het moest als voedsel dienen voor de vele arbeiders die eraan werkten. Echt, je wilt het misschien niet geloven, maar het is een echte pageturner!
Terug naar de bus. We hadden wel een lange start, want 1 mevrouw was niet opgehaald. Die stond te wachten in de lobby van het Novotel, omdat het buiten regende, en de chauffeur ging niet even naar binnen om navraag te doen. Daardoor moest onze chauffeur helemaal terug naar Eindhoven. Ik zag het al aankomen, maar ik mocht van mezelf er niet mee bemoeien. Dingen die niet mijn verantwoordelijkheid zijn, daar bemoei ik me niet mee, omdat het ook wel eens averechts kan uitpakken.
Onderweg kwam ik erachter dat ik mijn oplader van mijn Olympus camera vergeten ben. Gelukkig heb ik twee volgeladen accu's en mijn mobieltje (wel met oplader) als reserve, en mijn analoge camera heb ik ook nog bij me.
Alleen begrijp ik niet dat ik altijd wat vergeet op vakantie.
In het Franse hotel (met gratis wifi) stond de tafel al gedekt, met een bord met een stuk pizza en wat fijngesneden sla. De volgende gang bestond uit iets van stoofvlees en een aardappeltaartje. Was best lekker. En een stukje appeltaart toe.
Morgen om half zeven opstaan. Ontbijten om zeven uur en acht uur wegrijden.
Vandaar Full Stop.
Morgen is er weer een dag.
Grtjs frederiek
-
07 Juli 2012 - 19:09
Marianne :
Leuke verslagen allemaal Frederiek. Dat van Buffalo Bill over die bizons is zeker interessant, maar of het echt zo is gegaan, het is natuurlijk wel een mening. Groetjes, Marianne -
07 Juli 2012 - 19:12
Marianne :
gevonden op wikipedia:
De Amerikaanse bizon is bijna systematisch uitgeroeid. Enkele honderden jaren geleden leefden er in Noord-Amerika miljoenen exemplaren. Jaarlijks trokken ze langs de buffelpaden, in het voorjaar naar het noorden, in het najaar naar het warmere zuiden. De jacht door de indianen betekende geen enkele bedreiging. Maar in de 19e eeuw begon de grote slachting. De jagers organiseerden speciale bizon-jachttreinen, van waaruit er dan op de kuddes geschoten kon worden. Het gevolg was dat de bizon bijna werd uitgeroeid en de indiaan verloor zijn indianenbuffel, onmisbaar om zijn huid en vlees.
De Amerikaanse bizon heeft een schouderhoogte van 1,90 meter en de lengte van de stier is bijna 3 meter. De bizon kan een snelheid tot 50 km/per uur halen. Heden ten dage is de bizon een beschermd dier; er zijn er nog zo'n 30.000 over.
Het heeft dus wel met de treinen te maken maar dan anders.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
