Travel is the only thing you buy that

makes you richer.
Vandaag heb ik zitten blunderen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: van mijn Olympus-camera zat ik een paar foto's te deleten, en in mijn enthousiasme heb ik per ongeluk ALLES gedeleted. Voor mijn Nederlandse foto's is dat niet zo erg, want die staan op mijn (gecrashte) pc, maar voor mijn Andorra-foto's is het wel even balen. Gelukkig had ik in het begin dezelfde foto's ook met mijn mobieltje gemaakt. Maar niet in Pas de la Casa. Gelukkig waren dat niet echt spectaculaire foto's, maar toch. Stom, stom, stom!!! Met mijn mobieltje kan ik niet alles in een keer wissen. Dat denk ik tenminste. Maar nu ga ik geen foto's niet meer bekijken, laat staan wissen. Zoals een Australisch meisje mij ooit schreef: capricorns only learn it the hard way!
Gelukkig heeft het nemen van foto's in Andorra 1 voordeel. Alle dalen, alle bergen, alle plaatsjes, alle huizen, alle riviertjes, alle watervalletjes lijken op elkaar. Heb je er 1 gezien, dan heb je ze allemaal gezien. Dat zeg ik alleen maar om het leed voor mijzelf wat te verzachten, dat begrijpen jullie toch zeker zelf ook wel....toch?
Maar goed, even over wat er vandaag nog meer gebeurde.
Allereerst kon ik uitslapen tot half acht. Ontbijt om 8 uur en vertrek om 9 uur. Richting een of ander ski-gebied in het noorden van Andorra, wat overigens "plek aan het water" betekent.
Daar was het foto's maken. Foto's die ik dus gewist heb. Grrrr........
Toen naar een ander dal. Zelfde verhaal. Weg foto van mij en dat leuke Romaanse bruggetje.
Toen was het lunchtijd en gingen we naar een tot restaurant omgetoverde boerenschuur. Daar kregen we een bord met wat plakjes vlees, een schijfje ei, een schijfje tomaat en iets van ui.
Toen een bord met stoofvlees en twee doorgekookte aardappelen. En als dessert een fabrieksijsje.
Als klapper reden we door naar een distilleerderij, waar je likeur kon proeven. Ik heb alleen maar de koffie- en de cocosliqueur geproefd. Natuurlijk was het de bedoeling dat je met vier flessen naar huis ging en sommigen deden dat ook wel. Nu drink ik niet, dus voor mij was het een goedkope dag, op de lunch na.
Nu ben ik jullie nog een verhaal schuldig over Lyon, die zoals ik gisteren schreef, zich profileert als assistent-reisleider. Hij is schat ik 65+, maar zo actief als wat. Zelf zegt hij niet stil te kunnen zitten, dus al gauw voorzag hij het hele reisgezelschap van koffie, thee en soep. Laatst had iemand koffie besteld, en terwijl hij dat stond klaar te maken, reden we net een 5-km lange tunnel in. Toen we de tunnel uitkwamen, bracht hij de koffie met de mededeling: "Sorry, dat het zo lang duurde, maar het licht viel uit in de keuken."
Een andere keer zei hij tegen iemand: "Let je wel op dat je niet valt. Ik heb wel Ehbo .... met een aantekening voor keizersneden", wachtte even en zei toen: "Maar dat is denk ik niet meer op jou van toepassing". Maar hij zei dat wel zachtjes en ik denk dat de vrouw het niet heeft gehoord. Het was overigens niet gemeen of hatelijk bedoeld, en als hij het tegen mij had gezegd, dan had ik er hartelijk om gelachen.
Af en toe loopt hij quasi te mopperen, dat niemand hem tot nu toe een fooi heeft gegeven, en dat hij zeebenen moet hebben om te kunnen lopen in de slingerende bus.
Vanavond eten om 8 uur. Ik heb nog een kwartier.
Ik ga nu eerst even de tekst overlezen zodat er niet "headless chickdn" staat, ipv "headless chicken", zoals gisteren. Dat komt omdat ik gewend ben om met tien vingers te tikken, en het toetsenbord leent zich daar niet voor.
Deze soap wordt morgen vervolgd.
Grtjs Frederiek